Duurzaamheid… Goed voor de wereld en de economie/werkgelegenheid

Door: Remco
Vrijdag 20 september 2013

De thema’s klimaat en duurzaamheid nemen terecht een steeds prominentere positie in op zakelijke beleidsagenda’s. Zo is het allang niet meer de exclusieve hobby van “groene ridders” op geitenwollen sokken om commerciële doelstellingen te rijmen met duurzaamheid. Sterker, juist bij bewuste, moderne ondernemers en ondernemingen gaan geld verdienen en duurzaamheid steeds vaker hand in hand. 

Deze trend rechtvaardigt de vraag of het bedrijfsleven het stokje op het vlak van duurzaamheid van de overheid heeft overgenomen. Maar hoe het ook zij, als gezegd realiseren steeds meer ondernemingen en organisaties zich dat de wereld verandert en dat zij duurzaamheid goed moeten organiseren. Immers, wanneer “we” blijven consumeren zoals we nu doen, hebben we op termijn zes werelden nodig. Aangezien die er niet zijn, rest ons niets anders dan onze leefwijze aan te passen.

Deze urgentie maakt duurzaamheid tot dé economie van morgen. Cradle to cradle vormt hierbij een voornaam sleutelbegrip. Dit principe stelt “ons” in staat de biodiversiteit te herstellen. Andere voorname begrippen zijn creativiteit, innovatie en (onvoorwaardelijke) kennisdeling. 

Is dit eng? Iedere vorm van verandering kan eng zijn. Echter, zie het niet als bedreiging maar draai het om; kijk vooral eens naar de vele kansen die duurzaamheid biedt. Het gelijk van deze boodschap zien we bijvoorbeeld heel sterk terug op de Duitse arbeidsmarkt. Daar werken vandaag de dag ruim 400.000 mensen in de duurzame-energiesector. Daarmee is het aandeel banen binnen deze sector sinds 2004 meer dan verdubbeld. Met name de Duitse biogasindustrie laat een enorme stijging in arbeidsplaatsen zien. 

Kortom, het is de hoogste tijd voor een duurzame transitie in ons land. Een transitie waarbij ook de politiek niet mag en kan ontbreken. Gebeurt dit niet vanwege een betere wereld, laat dan de werkgelegenheid een voorname motivatie zijn…

Geen natuurlijke dood

Door: Lida

vrijdag 13 september 2013

Vanmorgen doodde ik een spin. Daar had ik geen goede reden voor. Het dier bedreigde me niet met de dood, ik ben niet van plan hem (of haar) op te eten en ik wil hem ook niet als trofee aan de muur hangen. Het was gewoon een kwestie van blinde paniek. Ik zag acht poten op me af rennen en toen bleek mijn slipper sneller dan mijn verstand.

De spin was bijna zo groot als mijn hand. Tenminste, dat dacht ik. Nu hij met opgetrokken pootjes in de hoek van de kamer ligt, begin ik aan mijn eerdere waarneming te twijfelen. De spin ligt daar nog omdat ik hem aan mijn zoons wil laten zien. Ze vinden me namelijk nogal een 'softie'. Maar nu kan ik aantonen dat hun moeder heus in staat is haar gezin te verdedigen als de nood echt aan de man is. Alleen voel ik me na hun gemompeld ‘Is dat alles’ wel wat schuldig over het doden van de spin.

Helaas kan ik de spin ook geen eervolle vermelding bieden op Facebook. Normaal zou ik van zo’n gebeurtenis een leuk fotootje maken en er een grappig verhaaltje bij plaatsen. En daarna zouden er heel veel likes verschijnen. Maar als vegetariër kun je dat niet doen. Dat zou namelijk talloze dreigberichten en filmpjes van mishandelde spinnen opleveren van andere Facebook-dierenvrienden.

Deze column is dus alles wat ik de spin op dit moment kan bieden. Dan is zijn dood tenminste niet helemaal zinloos geweest. Alleen....terwijl ik dit schrijf, zie ik dat de spin niet meer in het eerder genoemde hoekje van de kamer ligt. Ik realiseer me dat de spin uit lijfsbehoud zijn dood hoogstwaarschijnlijk in scene heeft gezet. Ik hou veel van dieren, dus daar ben ik natuurlijk heel blij om. Nu alleen nog even kijken waar mijn slippers zijn...